Pjesa e tretë e episodit të parë të “Histori Përrallore” shënon momentin kur tensioni, frika dhe shpresa fillojnë të grumbullohen si re të rënda mbi jetën e Canfezës. E bllokuar mes autoritetit të babait të saj të ashpër, premtimeve të rreme të Selimit dhe ndërhyrjeve të papritura të Urfalit, ajo gjendet në pikën ku ndjen se po humbet veten.
Ngjarjet nisin menjëherë pasi Selimi fillon të tregojë fytyrën e tij të vërtetë – të dhunshme, kontrolluese dhe poshtëruese. Ai i flet Canfezës sikur të ishte një send i blerë, duke i thënë se do të bëjë “gjithçka që ai thotë”, se do të ulet kur ai t’i thotë, do të flasë kur ai t’i lejojë dhe do të heshtë kur ai ta urdhërojë. Kjo sjellje e ftohtë e shtyn vajzën në një panik të brendshëm, të cilin nuk mund ta shfaqë hapur nga frika.
Ndërkohë, babai i saj, Kürşati, është i zhytur në borxhe dhe mallra të paligjshme, të fshehura në një ahur ku Orhani dhe Savaşi nuk dinë si t’i nxjerrin. Kjo e lidh fatin e vajzës me një martesë të imponuar, pasi babai i saj këmbëngul se ky është “kurtimi i familjes”. Konflikti mes tyre arrin kulmin kur Canfeza shpërthen duke i thënë se e ka lënë pa baba pikërisht natën kur i duhej më shumë.
Në të njëjtën kohë, Urfali – njeriu i vetëm që duket se e kupton tmerrin e saj – shfaqet sërish në jetën e saj si një dritë e vogël shprese. Ai e shpëton nga Selimi në një nga momentet më të rrezikshme, pavarësisht se ajo nuk e pranon dot hapur këtë ndihmë. Urfali e ndjen se fati i tyre është i lidhur, me gjithë kundërshtimin e vajzës, e cila ka më shumë frikë nga pasojat sesa nga vetë e vërteta.
Në këtë pjesë, historia thellohet edhe më shumë kur në skenë shfaqet një figurë e papritur: nëna e Canfezës, e cila pas 21 vjetësh mungesë vjen për ta ndalur martesën. Momenti është emocional, plot lot dhe një tronditje që vë në pikëpyetje gjithë autoritetin e Kürşatit. Ajo i kërkon të birit të jetë “që një herë të vetme një baba i vërtetë”.
Ndërsa atmosfera e shtëpisë rëndohet edhe më shumë, të gjithë ngjarjet ngrihen mbi një bosht të vetëm: a do të arrijë Canfeza t’i shpëtojë martesës që po i afrohet si një dënim?
Kështu mbyllet pjesa e tretë – me shpërthime, zbulime, ndihma të papritura dhe një rrugë që duket e mbyllur nga të gjitha anët, por ku ende djeg një xixë shprese.
