Pjesa e parë e episodit hapet me një atmosferë të qetë, të mbushur me muzikë dhe ndjesi emocionesh të brendshme. Skenat fillestare paraqesin një lloj melankolie – këngë, vargje të shqiptuara në heshtje dhe ndjenja të pathëna që rëndojnë mbi personazhet. Kamera shkon nga momente meditimi te skena të përditshmërisë, duke krijuar një kontrast mes dhimbjes së fshehur dhe jetës që vazhdon.
Pas kësaj hyrjeje emocionale, ngjarja zhvendoset në një ambient më të gjallë: treg, radhë për Ramazan dhe njerëz që blejnë pite të nxehta. Mes kësaj atmosfere del një nënë dhe i biri, të cilët përpiqen t’i gëzohen vogëlsirave të jetës. Fëmija merr një palë këpucë të reja si dhuratë, dhe gëzimi i tij është aq i pastër sa arrin të prekë edhe punonjësit rreth tij. Megjithatë, gëzimi shoqërohet edhe me një mësim të thellë—mundimi i një tjetër fëmije i cili punon për të mbajtur motrat e vëllezërit e vegjël, duke e bërë dallimin mes varfërisë së vërtetë dhe mungesës së njerëzve të dashur.
Pjesa më e dhimbshme vjen kur shfaqet ceremonia e një dëshmori. Muzika, lotët dhe dhimbja e familjes krijojnë një atmosferë të rëndë shpirtërore. Njerëzit e fshatit mbledhen, ushtarët nderojnë, dhe dhimbja e humbjes përzihet me krenarinë për sakrificën.
Në një moment dramatik, një nënë mallkon të birin—jo nga urrejtja, por nga dhimbja e thellë dhe tradhtia që ndjen. Ajo ia mohon emrin, e quan “i vdekur” dhe ia kthen prapa peshën e mëkateve. Këto skena thellojnë konfliktet e brendshme të personazheve dhe sinjalizojnë se episodi do të marrë një drejtim emocionalisht të rëndë.
Pastaj skena zhvendoset tek një vajzë e re, e cila zgjohet nga një ëndërr e keqe dhe nëna e saj e këshillon se fati i saj është i shkruar që ditën kur ka lindur. Ajo merr një pushkë për vetëmbrojtje dhe dërgohet drejt një vendi shpirtëror për të kërkuar ndryshim të fatit të saj. Skenat në natyrë, errësira dhe frika e saj krijojnë tension rilindës dhe një atmosferë mistike.
Në kulmin e pjesës së parë, vajza ndeshet me një djalë të panjohur në pyll. Ajo trembet, ngre armën dhe e qëllon nga frika. Dy të rinj që takohen nën rrethana të errëta, midis panikut dhe dyshimit—kjo është pika e tensionit që e çon episodin në një dimension të ri.
Pjesa mbyllet me një tjetër vijë rrëfimi: një grua e humbur, e cila endet natën në errësirë duke kërkuar bashkëshortin e saj të vdekur. Ajo është e hutuar, nostalgjike dhe e brengosur. Ndërkohë, i biri e kërkon me dëshpërim. Një vajzë e re e gjen dhe përpiqet ta ndihmojë, duke e shoqëruar drejt qytetit me shpresën se do ta çojë në vendin ku gruaja mendon se ndodhet i shoqi.
Episodi ndërton kështu disa histori paralele: dhimbje, kujtime, tragjedi familjare, fëmijëri e humbur, kërkim i fatit dhe takime të papritura që pritet të ndryshojnë rrjedhën e ngjarjeve.
